martes, 1 de agosto de 2006

Los renglones torcidos de Dios

Esta novela es el típico ejemplo de libro que a todo el mundo le suena y del que todos conocen a su autor, pero que nadie o casi nadie ha leído. Decidí comprarlo precisamente por eso, porque al leer la solapa me pareció que podía interesarme y que por fin cerraría en este caso la coletilla "lo conozco pero no lo he leído". Lo que cuenta este libro me sorprendió; no me esperaba en absoluto nada parecido. Imaginaba un libro más serio, más retorcido, mucho menos directo. Aunque algo de retorcido sí que tiene: desde el principio, Torcuato Luca de Tena juega con el lector al ratón y al gato, logrando en mi caso (y supongo que en el de muchos otros también) que desarrolle una empatía natural con la protagonista de la historia. (Spoilers!).

La propuesta inicial es bastante sencilla: Alice ingresa en un psiquiátrico alegando que es víctima de un engaño urdido por su marido y su médico, mientras que su carta de ingreso la define como una paranoica obsesiva con instintos asesinos hacia su cónyuge. Quedaría pues claro el trastorno psiquiátrico de la protagonista si no fuera porque su comportamiento aparentemente normal, su extrema sensibilidad y sobre todo su increíble inteligencia termina por confundir a médicos, enfermeras, compañeros de hospital y todo personaje que aparece por las páginas del libro. Puedo asegurar, con total sinceridad, que tras la lectura de la novela todavía me quedaban dudas sobre si Alice tenía un problema o si la habían convertido en una desquiciada ahogándola con mentiras, provocándole al final una crisis real a fuerza de presiones.

A pesar de la extensión (unas 450 páginas), el libro se lee con mucha facilidad y contiene la suficiente intriga como para no querer soltarlo en varias horas. Tiene un fuerte componente de humanidad, plasmado en algunos de los personajes creados por Luca de Tena, que nos acerca al mundo desconocido de los enfermos psiquiátricos y su día a día, con sus miserias, sus peligros, sus dudas y su inocencia. De hecho, por si todavía alguien no sabe a lo que se refiere el título, los renglones torcidos son precisamente aquellas personas con ciertas taras mentales, aquellos hombres y mujeres que, según el autor, a Dios le salieron erróneos cuando los creó, las faltas de ortografía del Creador. El libro es, en conjunto, tan cruel y tan duro como puede serlo el tema que trata, con independencia de sus componentes estrictamente literarios. Que quede claro que hablamos de una novela, ficción en definitiva, no un ensayo literario ni un documental sobre la vida de los enfermos mentales.

Como último detalle, señalar que el libro fue publicado en 1979 pero hasta que no vi la fecha me podría creer perfectamente que se escribió el año pasado (bueno, hace unos cuantos años más, antes de que Torcuato Luca de Tena se muriera, vamos :P). Sobre lo antiguo que parece de ayer mismo hablaré posiblemente algún día por aquí, porque cada vez me sorprende más cumplir años y no darme cuenta de que el tiempo pasa para mí pero también para lo que me rodea.

6 comentarios:

  1. lin ese libro fai varios anos. por recomendación. e gárdoo na biblioteca co respeto que lle teño a poucas obras: a aquelas diferentes, ás que me impactaron, ás que me fixeron pensar, ás que me gustaron por como foron escritas. este libro é magnífico. e agora non lembro que pensei eu de alice cando o lin, pero quizais me inclinei a pensar que os tolos eran os outros:) probablemente, porque sempre empatizo cos tolos oficiais:)) si que se le doado, porque a linguaxe de tena é fluída e sinxela, aínda que agachas moitas profundidades conceptuais. a verdade é que expresa cousas complexas cunha linguaxe simple e iso sempre me convence. non son moi gongoriana, máis ben conceptista:)) e ademais, como ti sinalas, é moi humana e eu teño febleza por esas cousas dos homes.) penso agora en "alguén voou sobre o niño do cuco", que, se non me engano, tamén foi novela antes ca filme. esa si que é forte! e si que é cruel, coma a vida mesma, asinada por ese deus que é quen de escribir dereito con rengróns tortos:) e non te preocupes polo que pensas do tempo. somos máis conscientes diso conforme pasan os anos. é lei de vida:) bicos, raíña, dende unha mañá fatigada porque me fun de festa a ver aos pet shop boys a vigo. non esperaba pasalo tan ben. nunca os vira, malia que sempre me encantaron. e foi como pensaba. cando tocaron os temas míticos, fun tan feliz coma unha nena:) e hoxe ademais entrevisto a leo bassi. coido que non teño queixa:) bicos!

    ResponderEliminar
  2. Jooo q suerte los pet shop boys, es como volver atrás en el tiempo, aunque siguen haciendo lo mismo de siempre, igual de bien q siempre. Posiblemente también tendrán su espacio en este blog algún día, porque tuve una época de escucharlos mucho, mucho, pero mucho :P

    suerte con esa entrevista, muacks

    ResponderEliminar
  3. Jolin, y yo echando un vistazo a tus libros leidos y publicaste éste post hace ya dos años! , pues parece que fué ayer.. bueno, pues hace 4 años que me leí éste libro y me encantó, por fín he conseguido que se lo lea mi madre, y ahora le está gustando, la verdad es que algún día lo cogeré otra vez para leerlo... aún me queda la misma duda que a tí, si en realidad la protagonista era quien decía ser... una intriga... un saludito ;)

    ResponderEliminar
  4. A mí este libro también me gustó mucho (¡y hay que ver cómo engancha! )
    Tanto me atrapó que seguí leyendo cosas del autor y me atrevo a recomendar a todo el mundo otros dos que son "obligatorios":
    Pepa Niebla (también con el tema de las enfermedades mentales)
    Escrito en las olas (amor y hechos extraordinarios en la vida de tres generaciones de mujeres)
    Un saludo

    ResponderEliminar
  5. Lo leí hace mucho tiempo, pero guardo un maravilloso recuerdo de él. Totalmente recomendable...
    Besos

    ResponderEliminar
  6. Li esteve livro em 1989 e adorei. No meu regresso a Portugal extraviou-se para grande pena minha. Já tentei comprá-lo e não o consigo encontrar, alguém sabe como adquiri-lo?

    ResponderEliminar

Gracias por participar en Lillusion!